De verzameling van 250 en meer nieuwe woorden voor eenzaamheid

Deze woorden zijn samen met deelnemers/publiek afgelopen 5 jaar ontstaan in verschillende workshop, bijeenkomsten en festivals. Van kinderen in het primaire onderwijs tot verzorgingstehuizen.

• Onvermogen
  De stap van de basisschool naar de middelbare school was groot en eenzaam. Ik was er nog niet aan toe om mij direct te verbinden met de nieuwe mensen om mij heen.Dat onvermogen frusteerde mij en de eenzaamheid verhoogde de druk. • man (28) • Zutphen (12) • De Middelbare school
• Rogge
  Ik ben op een druk feest en om me heen zie ik een aantal mensen die ik vaag ken. Ik praat wat met iedereen, maar ik voel totaal geen verbinding… • zelfafwijzing • man (27) • tolhuistuin (27)
• Rimpeloze stilte
• Buitengesloten
  Ik ben twaalf en loop op de trap in de sporthal ‘Minding my own busines’’. Een groep komt mij tegemoet. Een meisje — dat ik niet kende — kijkt me aan en zegt ‘wat ben jij een sukkel zeg!’ ik weet niet eens of ze me uitlachten, maar het wat voor het eerst dat ik me realiseerde dat de wereld heel gemeen kan zijn. Zomaar.

  MAN(45)• Aniu: samengedrukte eenzaamheid • Locatie: sporthal(12)

• Loodgrijze eenzaamheid
  Ik was ongeveer 14 aar oud, mijn vader en moeder brachten me naar een zeilkamp. Op weg erheen dacht ik nog dat ik het leuk zou vinden. Maar aan boord in de klipper zakte er een lood en loodzwaar gevoel van ontreddering angsten en eenzaamheid over me heen. Dat is de hele week blijven hangen, ik werd ziek van het gevoel. Ik was ontroostbaar voor de leiding die wel hun best deden. Het maakte alleen maar erger eigenlijk. Aan het einde van de week werd ik bevrijd en moest ik inwendig heel hard huilen.

  MAN(60) • FRIESLAND (14 JAAR) • het zeilkamp

• Tranenstilte
  Twee jaar lang had ik weinig mensen gesproken, ik woonde in een vervallen werkplaats, als ik kookte was het op een vuurtje buiten, maar meestal kookte ik niet en dan ging ik de stad in om wat bier te drinken en tussen mensen te zitten, s’avonds keerde ik dan eenzaam naar mijn holletje terug. Op een van die avonden regende het, ik liep doorweekt terug en liet mijzelf nog eens extra natregenen door onder een lekke regenpijp te gaan staan, daarna opende ik de deur van mijn verlaten werkplaats. Ik sloot hem niet meer maar begon te huilen, heel lang heb ik gehuild. Het was dik 20 jaar geleden dat ik voor het laatst had gehuild.

  MAN (49) • Plek: Werkplaats (33 jaar)

• ‘Verdweenzaamheid’